Μπακογιάννης: Μπορούμε σίγουρα περισσότερα. Αξίζουμε περισσότερα

"Να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας, της πραγματικής ζωής, χωρίς κομματικά γυαλιά, χωρίς πολιτικαντισμούς"

Αυτό τόνισε στην ομιλία του ο Κώστας Μπακογιάννης κατά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του για την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας 

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας:


"Φίλοι, Ευρυτάνες, Συμπατριώτες, σας ευχαριστώ για την παρουσία σας.
Είμαστε συγκεντρωμένοι σήμερα εδώ, ψηλά – στα 1.250 μέτρα – στους πρόποδες του Βελουχιού, του βουνού που ορίζει τον τόπο μας και τις ζωές μας, για να μιλήσουμε με καθαρότητα για το αύριο. Να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας, της πραγματικής ζωής, χωρίς κομματικά γυαλιά, χωρίς πολιτικαντισμούς.
 Βιώνουμε τον έκτο χρόνο μιας πρωτοφανούς κρίσης. Μπορεί η κρίση να μετριέται με οικονομικούς δείκτες, όμως όλοι – πιστεύω – γνωρίζουμε πως είναι πρωτίστως πολιτική. Δεν χρειάζεστε άλλωστε εμένα για να σας πω πόσο έχουν δυσκολέψει οι ζωές μας τα τελευταία χρόνια. Δεν χρειάζεστε κανέναν να σας πει που απέτυχε το πολιτικό μας σύστημα, το οικονομικό μας μοντέλο, η εξάρτηση από το κράτος. Όλα αυτά για τα οποία, εμείς οι ίδιοι, κυρίως με την ανοχή μας, δεχθήκαμε εύκολες λύσεις, σιωπήσαμε ή απλώς βολευτήκαμε γιατί το ίδιο έκαναν και οι άλλοι δίπλα μας.
Αυτές οι εύκολες λύσεις είναι που τώρα μας οδήγησαν στο να πληρώνουμε απανωτούς φόρους, χαράτσια, λογαριασμούς, να αγωνιούμε για τη θέρμανση ή τη μετακίνησή μας με το αυτοκίνητο, να ζει κάθε οικογένεια την ήττα της ανεργίας και της ανέχειας. Και το κυριότερο, χωρίς να είμαστε βέβαιοι για το που πάνε τα πράγματα, τι ξημερώνει, σε ένα προβληματικό πολιτικό σκηνικό, σε μια οικονομία που ασθμαίνει, σε μια Ευρώπη που προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί από τη μεγαλύτερη κρίση μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όμως δεν είναι όλα μαύρα. Μέσα σε αυτή τη δοκιμασία μάθαμε πολλά. Ανακαλύψαμε ότι η οργή και η απελπισία δεν οδηγούν πουθενά. Ανακαλύψαμε ότι η εργασία είναι αξία και ότι πολλά χέρια μαζί κάνουν θαύματα όταν θέλουν. Μάθαμε ότι η αλληλεγγύη, το να προστρέχεις στο συνάνθρωπο είναι η πραγματική ανθρωπιά που θα μας βγάλει στο ξέφωτο και ότι τίποτε δεν λύνεται από τον καναπέ ή την καρέκλα του καφενείου. Μάθαμε να σεβόμαστε κάθε ευρώ και να μας νοιάζει που πηγαίνουν τα χρήματά μας. Μάθαμε ότι αυτοί που παλεύουν, διεκδικούν και εργάζονται σκληρά, ανταμείβονται, είτε μιλάμε για τον δήμο, είτε για ομάδες ανθρώπων είτε για τους συνανθρώπους μας. Βλέπουμε νέους να πιάνουν τον ταύρο από τα κέρατα και να επιχειρούν, γιατί διορισμός στο Δημόσιο δεν υπάρχει. Άλλους να επιστρέφουν στην επαρχία, στην πατρική τους γη για να δημιουργήσουν μεταποιητικές μονάδες, να ξανακαλλιεργήσουν τη γη που ξεχάστηκε με τις σπάταλες επιδοτήσεις.

Σήμερα, διψάμε για κάτι το καινούριο, κάτι το διαφορετικό. Ξέρουμε όμως, και πολύ καλά μάλιστα, πως η Ελλάδα δεν θα αλλάξει αν δεν αλλάξουμε εμείς. Ξέρουμε πως η αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο από κάτω προς τα πάνω.
 Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου μας δίνουν μια μεγάλη ευκαιρία να διεκδικήσουμε ξανά αυτό που μας ανήκει. Η δικαιολογημένη απογοήτευσή μας από την κεντρική πολιτική μας οδήγησε σε μια σημαντική συνειδητοποίηση: τη σημασία που έχει η τοπική αυτοδιοίκηση για τις ζωές μας και την καθημερινότητά μας. Η πολιτική μετριέται εκεί που έχει απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα. Εκεί που αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων. Εκεί που το έργο είναι εμφανές και οι σχέσεις του περιφερειάρχη, του δημάρχου, του συμβούλου με τους πολίτες κρίνονται καθημερινά και είναι η αφετηρία για να συμβούν πράγματα, μικρές και μεγάλες αλλαγές, από ένα δημοτικό πάρκινγκ μέχρι την καθαριότητα, το φωτισμό, μια παιδική χαρά, ένα νέο πεζόδρομο.
 Με αυτήν την πεποίθηση, ότι η πραγματική αλλαγή έρχεται από τα μικρά και καθημερινά και όχι από τα μεγάλα λόγια και τις αλληλοκατηγορίες, δουλέψαμε σκληρά για πάνω από τρία χρόνια.
Νοικοκυρέψαμε το Δήμο.
Καταφέραμε να πρωταγωνιστήσουμε στην απορροφητικότητα Ευρωπαϊκών πόρων: σήμερα υλοποιούμε αυτά που υποσχεθήκαμε, όπως, μεταξύ άλλων, τη διπλή ανάπλαση της πόλης του Καρπενησίου που αλλάζει τη ζωή των κατοίκων και των επισκεπτών της πόλης μας, κατασκευάζουμε αποχετευτικά δίκτυα στα χωριά μας προσφέροντας ποιότητα ζωής στην καθημερινότητα των ανθρώπων και λύσαμε επιτέλους το πρόβλημα διαχείρισης απορριμμάτων στο νομό Ευρυτανίας.
Δημιουργήσαμε ένα δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης, που περιλαμβάνει κοινωνικό παντοπωλείο, γεύματα αγάπης, δωρεάν διανομή καυσόξυλων και πετρελαίου θέρμανσης, κοινωνικό φροντιστήριο και κοινωνικό φαρμακείο.
Δώσαμε – ο μοναδικός Δήμος στην Ελλάδα- κίνητρα στην νεανική επιχειρηματικότητα, λέγοντας πολύ απλά πως όποιος νέος αποφασίσει να «επιχειρήσει» στο Καρπενήσι, θα απαλλάσσεται από τα Δημοτικά τέλη και τα τέλη ύδρευσης.
Αξιοποιήσαμε τη δημόσια περιουσία δημιουργώντας θέσεις εργασίας.
Τονώσαμε την εξωστρέφεια και επενδύσαμε στον τουρισμό 365 ημέρες τον χρόνο.
Φυσικά κάναμε και λάθη. Άλλοτε από απειρία, άλλοτε από υπερβολικό ενθουσιασμό. Ποτέ όμως από υστεροβουλία ή για να ευνοήσουμε κάποιους. Μόνο όποιος δεν δουλεύει δεν κάνει λάθη. Μόνο όποιος φοβάται να δημιουργήσει, κρύβεται πίσω από το αλάνθαστο. Εμείς τολμήσαμε. Και θα ξανατολμήσουμε.    

Φίλες και φίλοι,
Μέσα από αυτή τη διαδρομή των τριών τελευταίων χρόνων είχα την ευλογία να γνωρίσω και να συνεργαστώ με ανθρώπους άξιους, με όραμα και επιμονή για τον τόπο τους, σε ολόκληρη την Στερεά Ελλάδα. Εν όψει των περιφερειακών εκλογών, πολλοί, από τη Βοιωτία, την Εύβοια, την Ευρυτανία, τη Φθιώτιδα, τη Φωκίδα, είναι εκείνοι που με τίμησαν με τις καλές τους προθέσεις, προτείνοντάς μου να διεκδικήσω τη θέση του Περιφερειάρχη. Πολίτες από όλους τους χώρους, αυτοδιοικητικοί, συνδικαλιστές, αγρότες, επιχειρηματίες, δημόσιοι λειτουργοί και κυρίως νέοι – συνομήλικοί μου – με προτρέψανε να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε μεγαλύτερη κλίμακα.
Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν ήταν εύκολη απόφαση. Όποιος με ξέρει, γνωρίζει καλά πως δεν πιστεύω ούτε στους μάγους ούτε στους από μηχανής θεούς. Κανείς άλλωστε δεν μας χάρισε τίποτα εδώ στο Καρπενήσι. Μόνοι μας κερδίσαμε αυτά που μας άξιζαν, με πολλή και σκληρή δουλειά.
Μια τέτοια μεγάλη απόφαση δεν μπορούσε να ληφθεί με τα δεδομένα της στιγμής. Έπρεπε να λάβει κανείς ασφαλώς υπόψη τη χρονική συγκυρία, αλλά κυρίως όφειλε να κάνει την υπέρβαση και να κοιτάξει μπροστά στο 2019 όταν θα λήγει η επόμενη θητεία. Να βλέπει τους κινδύνους και τις ευκαιρίες που υπάρχουν σε κάθε μας επιλογή. Μπροστά μας απλώνεται μια ολόκληρη πενταετία, ενδεχομένως η πενταετία της ανόρθωσης αλλά και των μεγάλων δυσκολιών.
Για μένα το ερωτήματα είναι: Ποια τοπική αυτοδιοίκηση ονειρευόμαστε; Ποια περιφέρεια θέλουμε; Ποια κοινωνία μας αξίζει;
Τα τελευταία χρόνια η περιφέρεια θυμίζει ένα κοιμώμενο γίγαντα.  Αν σας ρωτήσω τι κάνει η Περιφέρεια για εσάς, για τον κάθε πολίτη, θα δυσκολευτείτε να απαντήσετε, όχι γιατί η Περιφέρεια δεν έχει αρμοδιότητες ή της φταίνε τα μνημόνια, όπως συχνά ακούμε, αλλά γιατί η Περιφέρειά μας είναι διστακτική, φοβική, αναξιοποίητη, χωρίς ενότητα, και δεν παίρνει κανένα ρίσκο για να κάνει βήματα πέρα από την αγκαλιά της κεντρικής διοίκησης.  Μπορεί όμως να γίνει αλλιώς;

Μπορούμε να το αλλάξουμε;
Η απάντηση είναι πως ναι! Μπορούμε σίγουρα περισσότερα.
Ναι! αξίζουμε σίγουρα περισσότερα. Η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος είναι ζηλευτή. Συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Τη βαριά βιομηχανία της χώρας με ένα δυναμικό πρωτογενή τομέα. Παγκόσμια μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς, και σημαντικούς τουριστικούς προορισμούς, με σημαντικό έμψυχο δυναμικό που παραμένει αναξιοποίητο. Η νέα προγραμματική περίοδος τους λεγόμενου ΣΕΣ, του διαδόχου σχήματος του ΕΣΠΑ, μας δίνει μεγάλες δυνατότητες. Σε περιφερειακό, διαπεριφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχουν ακόμα και σήμερα μεγάλες ευκαιρίες για την καταπολέμηση της φτώχειας, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την ενίσχυση του αγρότη, του ελεύθερου επαγγελματία, του επιχειρηματία.
Η περιφέρεια μπορεί να ξυπνήσει, όχι μόνο να υπερβεί τα εμπόδια και να έχει παρέμβαση αλλά να γίνει ουσιαστικός μοχλός ανάπτυξης και φορέας διαμόρφωσης εφαρμόσιμων πολιτικών ακόμα και σε υπερτοπικό επίπεδο. Με συνεργασίες, με προτάσεις, με λόγο και ρόλο στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Όταν το καλοκαίρι του 2010 ξεκινούσα στο Καρπενήσι είχα μιλήσει για ένα δήμο πρότυπο. Τότε ενδεχομένως κάποιοι με κοίταξαν με δυσπιστία. Λογικό. Τρία  χρόνια μετά όμως, μπορώ να περηφανεύομαι και να περηφανεύεστε ότι μαζί τα καταφέραμε.
Κάναμε την υπόσχεση πραγματικότητα. Και όλοι μάς το αναγνωρίζουν. Με αυτή την εμπειρία, στέκομαι σήμερα μπροστά σας, δηλώνοντας με βεβαιότητα ότι η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας μπορεί και πρέπει να γίνει μια περιφέρεια πρότυπο.
 
Φίλες και φίλοι,
Με αυτές τις σκέψεις και με όρεξη για πολλή και σκληρή δουλειά, θα ήθελα, αφού σας ευχαριστήσω για άλλη μια φορά, να ανταποκριθώ θετικά στο κάλεσμα όσων με τιμούν με την εμπιστοσύνη τους –και από τους πέντε νομούς- και να διεκδικήσω τη θέση του Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας.
Έχουμε μπροστά μας τέσσερις μήνες μέχρι τις εκλογές. Χρόνος πολύς αλλά και λίγος. Στόχος μου είναι να θέσω τις βάσεις, γερά θεμέλια για την επόμενη ημέρα. Σκοπεύω να κινηθώ σε τρείς άξονες.
Πρώτον, επιθυμώ να δημιουργήσω ένα πραγματικά υπερκομματικό και ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο. Στην αυτοδιοίκηση δεν υπάρχει χώρος για τα κόμματα και τις σκοπιμότητές τους. Από τη φύση της η αυτοδιοίκηση απαιτεί συνεννόηση, συνεργασία και συναίνεση. Είναι ικανή και απαραίτητη προϋπόθεση για την εμπέδωση της αυτονομίας και την κατοχύρωση της ανεξαρτησίας του θεσμού. Όλοι ξέρουμε από πού προερχόμαστε, ουδείς άλλωστε προέκυψε από παρθενογένεση. Όμως, μόνοι μας πρέπει να αγωνιστούμε για να δώσουμε λύσεις. Μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, ευρώ ή δραχμή, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ, η περιφέρειά μας θα πρέπει να επιβιώσει, να σταθεί στα πόδια της, να προοδεύσει.
Δεύτερον, θα συνεργαστώ με νέους – είτε σε ηλικία, είτε στον τρόπο σκέψης. Σέβομαι και τιμώ την πορεία όλων. Η εμπειρία και η γνώση των παλαιοτέρων δεν είναι απλώς ευπρόσδεκτη αλλά πολύτιμη – στεκόμαστε άλλωστε πάνω στους ώμους τους. Ομελέτα όμως δεν γίνεται χωρίς να σπάσουμε αυγά. Μια νέα γενιά παραλαμβάνει τη σκυτάλη. Νέα όχι αναγκαστικά μόνο στην ηλικία αλλά σίγουρα στην νοοτροπία. Η πλέον ευρωπαϊκή και πιο μορφωμένη γενιά που έχει πατήσει ποτέ αυτά τα χώματα. Και δυστυχώς η πρώτη από τη σύσταση του ελληνικού κράτους που εμφανίζεται λόγω της κρίσης καταδικασμένη να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Εκτός αν η ίδια κάνει την αλλαγή.
Τρίτον, όραμα με πρόγραμμα. Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα μας τα’ παν με το πρώτο μας το γάλα. Επιθυμώ να είμαι χρήσιμος και ας μην είμαι πάντοτε αρεστός. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως θα επεξεργαστούμε και θα παρουσιάσουμε ένα ολοκληρωμένο και κυρίως κοστολογημένο πρόγραμμα, με στόχο την ισόρροπη ανάπτυξη, για κάθε νομό ξεχωριστά, αλλά και συνολικά για την περιφέρεια. Όσο παράδοξο και αν ακούγεται σε μια προεκλογική εκστρατεία, θα λέμε ναι, αλλά θα λέμε και όχι. Θέλουμε έναν ουσιαστικό οδικό χάρτη δουλειάς για το αύριο, εφαρμόσιμο, πρακτικό και με μετρήσιμα αποτελέσματα.
Ο πήχης λοιπόν είναι ψηλά για όλους μας.  Τον ανεβάζουμε εμείς που θέλουμε να πετύχουμε για τον τόπο. Τον ανέβασε η ίδια η κοινωνία που είναι πολύ πιο μπροστά από την πολιτική. Στόχος μας δεν είναι μόνο να κερδίσουμε την ψήφο αλλά κυρίως την εμπιστοσύνη των πολιτών. Αυτό κάναμε στο Καρπενήσι, αυτό θα κάνουμε και στην Περιφέρεια.

 Συμπατριώτες,
Κλείνοντας, θα ήθελα να μιλήσω απευθείας σε εσάς στους Ευρυτάνες και κυρίως στους Δημότες μας που μου έκαναν την μεγάλη τιμή να μου δώσουν τη ευκαιρία να τους υπηρετήσω ως Δήμαρχος. Με εμπιστευτήκατε όσο κανέναν άλλον τα τελευταία χρόνια με τη στήριξή σας. Μου ανοίξατε την αγκαλιά σας και τα σπίτια σας. Μοιραστήκαμε φόβους και ελπίδες, αγωνίες και χαρές. Δεθήκαμε με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Η Ευρυτανία είναι η πατρίδα μου. Λίγο πιο κάτω, κοντά στην Παναγιά την Προυσιώτισσα, στη Βελωτά και στον Ασπρόπυργο, λειτουργούσε ο παππούς μου ο παππάς. Εδώ στο Καρπενήσι είναι και θα είναι ο πατέρας μου στην αιωνιότητα. Στην Ευρυτανία μιλά και θα μιλά πάντα η καρδιά μου. Είστε οι άνθρωποί μου, η οικογένειά μου. Ξέρετε, νομίζω, όποια και αν είναι η άποψή σας για μένα, πως έβαλα τα δυνατά μου ως Δήμαρχος. Σας ζητώ σήμερα να πιστέψετε πως θα βάλω τα δυνατά μου και ως Περιφερειάρχης. Πως αυτό τον τόπο θα συνεχίσω να τον υπηρετώ με πάθος.

Φίλες και φίλοι,
Τους επόμενους μήνες έχουμε να ακούσουμε πολλά.  Πάντα έτσι γίνεται στους προεκλογικούς αγώνες. Θα ‘θελα όμως να αποφύγουμε την τεχνητή πόλωση και να μπορέσουμε να σταθούμε με αξιοπρέπεια στο δημόσιο διάλογο για να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες των πολιτών. Μην έχετε αμφιβολία πως η επιλογή εκείνο το ανοιξιάτικό πρωινό του Μαΐου θα είναι ανάμεσα στον φόβο και την ελπίδα. Από τη μία η προσπάθεια χειραγώγησης της λαϊκής εντολής και η εκμετάλλευση της αυτοδιοίκησης για κομματικούς σκοπούς και από την άλλη η ανάγκη για ουσιαστική συνεργασία και οι πραγματικές λύσεις στα πραγματικά προβλήματα. Σε αυτές τις εκλογές, θα κονταροχτυπηθούν ο φόβος για το σήμερα με την ελπίδα για το αύριο. Το μέλλον ξεκίνησε. Αλλάζουμε στην καρδιά της Ελλάδας.
Καλό μας αγώνα".